In volle kracht vooruit, Nieuws en updates

Reflectie tijdens de feestdagen.

Het is al weer bijna kerstmis en het einde van het jaar is in zicht.
Het is een tijd waarin liefde, tijd doorbrengen met dierbaren centraal staat en een mooi moment te reflecteren op het afgelopen jaar.
Wat waren voor jou de hoogtepunten van het afgelopen jaar?
Waar heb jij van genoten? Plezier van gehad?
Waar ben je trots op?
Hoe heb jij jouw licht verspreid?
Wat heeft jou het afgelopen jaar positieve energie gebracht?

Voor mij zijn dat, onder andere, de (interactieve) lezingen en
cursussen geweest.
De mooie en soms ook uitdagende onderwerpen die tijdens de cursussen aan bod kwamen, de openheid en het vertrouwen waarmee de deelnemers meededen. De spiegels en inzichten die het hebben opgeleverd,
voor zowel de deelnemers als mijzelf.
Dank je wel!

Dit zijn positieve dingen die ik allemaal meeneem naar het nieuwe jaar.
En zoals er dingen zijn om mee te nemen naar het nieuwe jaar,
zijn er ook dingen om achter te laten.
Dingen die niet meer dienen.
Dingen die je mogelijk het afgelopen jaar in de weg hebben gestaan,
je hebben belemmerd die stap(pen) te zetten die je diep van binnen het liefst zou willen zetten.

Welke innerlijke overtuigingen/patronen/mechanismen staan er bij jou nog in de weg om je ware zelf volledig tot haar recht te laten komen?
Wat levert het je op?
Welke zwaarwegende redenen zijn er om er aan vast te houden?

Je mag ze allemaal in liefde los laten.
Achterlaten in dit jaar, zodat er ruimte is voor het nieuwe en positieve
in het nieuwe jaar.
Zo zal ik mijn belemmeringen opschrijven en op oudjaarsavond ritueel verbranden en achter me laten. Op die manier kan ik weer een stukje lichter het nieuwe jaar in gaan en de stappen zetten die nodig zijn om mijn ware zelf volledig tot haar recht te laten komen.

En zo kan ieder voor zich een manier vinden om nog meer licht en positieve energie laten stromen, zodat we nog meer Hemel op aarde kunnen creëren en de wereld een stukje mooier kunnen maken.

Ik wens je veel warmte en liefde toe en wat je ook doet in het nieuwe jaar,
laat vooral je hart en ziel stralen!

In liefde en licht,
Jolanda

In volle kracht vooruit

Gratis In volle kracht vooruit!

In mijn roman Hemel op aarde staan onder andere thema’s centraal als; de verbinding met jezelf herstellen en in je kracht gaan staan. Vanuit een psychologische en holistische visie, waarbij er een kennismaking plaatsvindt met spiritualiteit. Verschillende enthousiaste lezers hebben mij laten weten dat zij na het lezen van Hemel op aarde, geïnspireerd zijn geraakt met zichzelf aan de slag te gaan. Wat een compliment!

Ik was tijdens het schrijven voornamelijk bezig met het opschrijven van het verhaal dat er uit moest en hoe bepaalde levensprocessen kunnen lopen, laat staan dat het voor lezers ook nog eens belangrijke inzichten op kon leveren! En dat zette me aan het denken…
Wat als er een simpele handleiding zou zijn, die goed te begrijpen is en iedereen op weg kan helpen goed in verbinding te staan met zichzelf, veel energie te ervaren en vanuit de innerlijke kracht te leven. Allemaal vanuit een psychologische, holistische visie en gebaseerd op bewezen effectieve technieken. Dus geïnspireerd door de lezers van mijn roman Hemel op aarde heb ik In volle kracht vooruit! geschreven.
Met deze handleiding is het de bedoeling dat je gaat ervaren dat je goed bent zoals je bent en hoe je nog meer gebruik kunt maken van je krachten en wie je van nature bent. Er zijn zo veel manieren, adviezen, boeken vol over hoe wij het beste in onze kracht kunnen komen. Maar voor diegene die heeft ontdekt waar zijn kracht ligt, weet ook dat het lang niet zo gemakkelijk is om altijd in zijn kracht te blijven. Het leven brengt de nodige uitdagingen met zich mee, waarbij het iedere keer weer zoeken is naar de beste manier er mee om te gaan. Dus als het even een periode minder goed met je gaat, betekent dat niet dat je al je kracht hebt verloren of nooit meer in je kracht zult komen. Juist de grootste uitdagingen in het leven kunnen uiteindelijk voor de meeste energie en kracht zorgen. De spreuk “Leren surfen op de golven van het leven” heb ik vaak wel een mooie omschrijving gevonden. We zijn als mens geneigd weerstand te bieden tegen een situatie die we als vervelend ervaren. Maar net als met surfen, als je tegen de golf in gaat, ga je kopje onder. Dus kun je maar beter leren hoe je op de juiste manier boven water blijft (surfen), of in ieder geval weer boven water komt. Dus geef je over aan de situatie en zoek jouw beste weg daarin.

Omdat ik vind dat het voor iedereen gemakkelijker zou moeten zijn om het beste uit zijn of haar leven te halen, heb ik besloten deze handleiding gratis beschikbaar te stellen.
In dit gratis e-book vind je stappen om in je kracht te blijven en daar zo veel mogelijk je voordeel uit te halen. Wat jou kan helpen uitdagingen op jouw pad te transformeren naar waardevolle leer/groei ervaringen. Een overzichtelijk en vlot te lezen handleiding, wat je dagelijks kunt gebruiken tot het een gewoonte voor je is geworden. Ook handig als je nog niet helemaal hebt ontdekt hoe je in je kracht kunt komen.

Je zult merken dat alle stappen verweven zijn met elkaar en kriskras door elkaar kunnen lopen. Dat komt omdat eigenlijk alles verweven is met elkaar. Dat maakt ook dat een holistische benadering een grotere kans van slagen heeft, omdat je alles beter met elkaar integreert. Ook zul je ervaren dat krachtig zijn alleen mogelijk is wanneer je ook kwetsbaar kunt zijn. De één kan niet zonder de ander. En pas wanneer je volledig jezelf durft te zijn, inclusief kwetsbaar zijn, leef je echt. Neem jezelf en het leven serieus, maar zie ook de humoristische kant ervan en dat er een hoop is om over te lachen. Alle stappen hebben één ding gemeen; het levert veel energie op, wat jouw kracht extra zal versterken. Probeer het stap voor stap uit en heb respect voor het proces.
Geef jezelf alle tijd die je nodig hebt. Kijk goed naar wat het beste bij jou past. Jij bent tenslotte de enige die weet wat het beste is voor jou en wat het beste bij jou aansluit. Onderzoek alles en behoud het goede.
Neem niet alles zo maar over, volg een ander niet klakkeloos en laat je niet vertellen wat je moet denken, maar leer jezelf hoe je het beste voor jezelf na kunt denken.
Voel je vrij om deze handleiding met iedereen te delen, waarvan jij denkt dat ze er iets aan kunnen hebben!

Wil je weten hoe zo’n proces, waar je in gaat met deze handleiding, er in de praktijk uit kan zien? Lees dan mijn roman Hemel op aarde. Daarin lees je hoe Julia genoodzaakt is dezelfde stappen te doorlopen, om vanuit haar kracht te gaan leven en kennis te maken met spiritualiteit.

Mocht je na het lezen van In volle kracht vooruit dieper op de materie in willen gaan en verder willen transformeren, zoek dan per e-mail contact met mij op en informeer naar de mogelijkheden van een korte cursus.

 

Klik op de titel om een bericht achter te laten.

 

Achtergrond Hemel op aarde

Spirituele (vakantie) reizen.

Denk jij er wel eens over na om een zinvolle reis te maken, of een spirituele reis?
Genoeg organisaties die dat aanbieden, met hele programma’s vol. Of ga je liever alleen een reis maken en van daar uit op zoek gaan naar plekken die voor jou zinvol of spiritueel zijn?
En ga je dan naar Tibet of Nepal, zoals veel spirituele reizigers doen? Of een deel van de beroemde pelgrimstocht de Camino de Santiago in Spanje lopen? Of misschien een bezoek brengen aan de grot van Lourdes in Frankrijk? Er zijn veel plekken op de wereld met spirituele betekenissen, maar wat is nu de juiste voor jou?

Voor mij was het een tent achter in de auto gooien en naar Schotland. Mijn aller eerste volledige solo reis, waarin ik door een groot deel van Schotland zou gaan trekken, twee weken lang. En misschien vraag jij je af, Schotland? Wat is daar spiritueel aan? Nou, ik kan je vertellen dat als jouw intuïtie aangeeft dat je naar Schotland moet, dan weet je zeker dat het een spirituele reis gaat worden. Ik kende Schotland niet heel goed, maar de natuur trok mij. En toen ik in mijn omgeving deelde dat ik daar naar toe wilde, attendeerde een kennis mij op een fijne verblijf plek vlak bij Fort William. Ze had nog meer mooie tips, maar deze bleef het meest hangen. Ik stond aan het begin van mijn spirituele ontwikkeling en had besloten meer te vertrouwen op mijn intuïtie en dat te gaan volgen. Dus stippelde ik een route uit (ik wilde zo veel mogelijk zien) en boekte ik de overtocht.

Super spannend, zo helemaal alleen. Mijn eerste twee overnachtingen waren op een camping vlak bij Stirling. Want ik wilde graag Stirling en Edinburgh verkennen. En ik voelde al dat het voor mij een hele mooie plek was. Ik kon het niet plaatsen, want ik was er nog nooit geweest, maar ik vond het fijn en mysterieus daar. Pas jaren later zou ik bij mijn volgende bezoek aan Edinburgh ervaren waarom.
De volgende paar nachten zou ik op de camping verblijven waar de kennis mij op had geattendeerd. Maar voordat ik die zou bereiken moest ik eerst de Hooglanden omhoog rijden. Via een steile, zig zag- ende weg klom ik met de auto omhoog om vervolgens door een mooi uitgestrekt natuur gebied te rijden, omringd door bergen. Daarna kwam de Pass of Glencoe. De eerste keer dat ik daar aankwam en door heen reed, zal ik nooit vergeten. Wat een ongelooflijk bijzonder plek is dat, waarvan je de eeuwen oude energieën direct oppikt als je daar bent. En anders raak je wel onder de indruk van de prachtige bergen waar je tussen door rijdt. Ik verbleef een aantal dagen op de camping bij Fort William, ik vond het een hele fijne plek. Hoe fijn, besefte ik pas toen ik na een paar dagen weg reed in de richting van de volgende bestemming op Isle of Skye. Niets vermoedend reed ik weg en toen ik de regio uit reed, overviel mij een golf van verdriet en emoties die ik niet kon plaatsen. Ik begreep er helemaal niets van! Ik vond dat ik gewoon verder moest verkennen en reed na Isle of Skye naar de oostkust. Dat beviel ook niet. Daarnaast had ik het ook koud. Mijn tent was te groot voor mij alleen en ik had een nog warmere uitrusting moeten meenemen. Geïrriteerd reed ik terug naar de camping bij Fort William. Ik zou daar gewoon een stacaravan huren, dan had ik het in ieder geval weer warm en kon ik er proberen achter te komen wat al die emoties waren die boven waren gekomen. De rit terug, voelde alsof ik naar huis reed. Eénmaal aangekomen werd ik fantastisch opgevangen en kon ik een heerlijk warme stacaravan huren. Gelukkig! De emoties zakten en ik kon ontspannen, ik was thuis.
Een bizar gevoel om te ervaren in een omgeving die volledig nieuw voor mij was.
De rest van de vakantie ben ik daar gebleven en ben ik vanuit Fort William de regio verder gaan ontdekken. Zo vond ik nog meer plekken waar ik dingen ervaarde die ik nog niet eerder had gevoeld. Ook ben ik terug gegaan naar de Pass of Glencoe en heb ik kunnen genieten van het fijne gevoel die de omgeving mij gaf. Overal was een sterk gevoel van thuis zijn, alsof ik daar hoorde te zijn.
Ik begreep het niet allemaal, maar liet het gewoon gebeuren. 

Aan het einde van mijn vakantie had ik zin om weer naar huis te gaan. Maar toen ik die ochtend vertrok kreeg ik eerst nog een prachtige lucht te zien bij zonsopkomst en wist ik zeker dat ik terug zou komen. (Die foto is op de cover van Hemel op aarde gekomen.)
Het rare is, ondanks dat ik nu werkelijk naar huis ging (waar ik het ook echt fijn heb) deed het opnieuw pijn om weg te gaan. En toen ik thuis was, moest ik bij komen. Alle ervaringen verwerken en opnieuw aarden. Achteraf begreep ik hoe belangrijk die regio voor mij was. Sowieso de energie van de bergen die een zeer positieve invloed hebben, maar ook het herstellen van de verbinding met mijzelf en vorige levens. Want dat is wat maakte dat Schotland mij zo trok, de levens die ik daar eerder heb geleefd.
Jaren later ben ik terug gegaan en ook regelmatig terug blijven gaan, zodat ik mijn vorige levens daar verder kon ontdekken. Het lukte me zelfs verbinding te maken met mijn levens daar en de meest bijzondere ervaring was het één worden van mijn ziel. Door veel wandeltochten te maken kon ik verbinding maken met de natuur, de energie, de omgeving. Door bergtoppen te bereiken kon ik werken aan mijn psychologisch proces en positieve ervaringen op doen. Ervaringen en kennis die ik voorgaande levens had opgedaan, werden geïntegreerd in mijn leven nu. Hoe bijzonder is dat. Ik voelde dat ik alles kon wat ik wilde, dat mijn huidige leven een bepaald doel had en dat ik de kans had om neer te zetten wat in vorige levens niet lukte. Vanwege de tijdsgeest toen en hoe er destijds om gegaan werd met mensen die anders dachten en meer konden waarnemen dan anderen. Wauw, ik had mezelf bevrijdt.

Tijdens één reis voelde ik me zo nauw verbonden met alles en kon ik de eindeloze kracht van het universum om en door mij heen voelen stromen. Normaal gesproken kon ik heel duidelijk de grenzen van mijn lichaam voelen. Nu kon ik dat ook voelen, maar meer. Ik voelde een groot energie veld om mij heen en dat ik wel in dit lichaam verbleef, maar dat ik ook onderdeel was van dat energie veld en dus groter was dan alleen mijn lichaam. Alles was oneindig, ook ik. Alles stond in verbinding met elkaar en maakte onderdeel uit van een groot geheel, ook ik. Een onbeschrijfelijk gevoel.
Het meest overweldigend van alles was de onvoorwaardelijke liefde die maar bleef stromen. Het is dus echt waar, alles is liefde. En het universum (of Goddelijke bron) werkte dus echt samen om mij te helpen te bereiken wat ik wilde bereiken.
Voor mij is het daarom logisch dat Schotland terug komt in mijn roman Hemel op aarde, want zo’n spirituele reis is zo belangrijk geweest voor mijn eigen proces dat het ook onderdeel is geworden van het proces van de hoofdpersoon in het boek.

Al met al hoeft je dus niet per se af te reizen naar een plek waarvan mensen zeggen dat het daar spiritueel is. Het gaat er om waar jouw intuïtie jou naar toe stuurt, welke plek voor jou een spirituele betekenis heeft.
Is er voor jou ook een plek die grote betekenis heeft? Of heb jij ook spirituele ervaringen opgedaan in Schotland?
Laat het me weten!

Klik hier om een reactie, onder aan de pagina, achter te laten.

Achtergrond Hemel op aarde

Ben Nevis

De hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk, 1345 meter hoog.
Van het bestaan wist ik niet veel af in 2012. Ik wist dat er bergen zouden zijn rond Fort William, maar meer niet. En vanaf mijn camping had ik prachtig uitzicht over berglandschap, inclusief een mysterieuze berg waarvan ik de omvang niet goed kon zien omdat het dagelijks verborgen lag in wolken. Ik hoorde verhalen over verraderlijk weer op de berg en hoe mensen met een helikopter gered moesten worden, nadat ze in de problemen waren gekomen. Soms zelfs kwamen te overlijden. Vaak toeristen die niet goed waren voorbereid op de wisselende weersomstandigheden. Of ervaren klimmers die net even te ver waren gegaan. Voordat je het wist kon het gaan regenen, sneeuwen of stormen en werd de berg omhuld door dikke wolken, waardoor het pad moeilijk te volgen was. Zeker het bovenste gedeelte, waar voornamelijk losse stenen lagen en geen duidelijk pad zichtbaar was. Aangezien ik totaal geen ervaring had met bergen en uit het meest platte gedeelte van Nederland kom, besloot ik dat genieten van de berg vanaf de camping voldoende zou zijn voor mij.

Totdat, op een zonnige dag, de top ineens zichtbaar werd. Wauw, wat zag die berg er uitnodigend uit! De ietwat platte bovenkant leek te zeggen dat het een vriendelijke berg was en ook voor mij haalbaar zou kunnen zijn.
Het was een mooie zondag en spontaan besloot ik een poging te wagen. Het maakte niet uit of ik de top zou halen, zo lang ik maar genoot. Wandelschoenen aan, regenpak mee en voldoende eten en water. Ik zou vast een heel eind komen.

Eenmaal aangekomen bij de berg was ik niet de enige met dat idee en het verbaasde me hoeveel mensen er liepen. Gezinnen, jong, oud, hardlopers, ervaren wandelaars, alles liep er rond. Als jonge en gezonde meid zou ik dan toch ook ver moeten kunnen komen?
Er was een pad aangelegd, waardoor ik goed kon zien waar ik naar toe moest.
Voor mij de allereerste keer op een berg, dus ik genoot van het uitzicht dat iedere keer als ik hoger klom nog mooier en indrukwekkender werd. Iedere keer als ik dacht dat ik niet verder kon, keek ik naar de top. Die leek steeds dichterbij, dus ik kon net zo goed door lopen. (Inmiddels heb ik wel geleerd dat als een bergtop dichtbij lijkt, het alsnog uren kan duren voordat je er bent!)


Halverwege de berg lag een meer.
Best apart om op zo’n hoogte een meer tegen te komen. 
Verschillende mensen vertelden leuke wetens-waardigheden tijdens mijn pauze daar en het was grappig te merken hoe makkelijk het was om met wild vreemden een praatje te maken. Ik ben veel verschillende nationaliteiten tegen gekomen op de berg.

Tijdens mijn tocht naar boven merkte ik op wat het van binnen met mij deed. De endorfine die mijn lichaam aan maakte stimuleerde mij door te gaan (ik was immers al zo ver gekomen!) mijn persoonlijke onzekerheden maakte echter dat ik regelmatig twijfelde. En dat het helemaal niet erg zou zijn om terug te keren. Vervolgens zag ik oudere mensen naar beneden komen en zei ik tegen mezelf; als zij het konden, zou het mij ook moeten lukken. Ondanks dat er een goed pad was aangelegd, liep ik af en toe tegen delen aan waarvan ik me afvroeg hoe ik daar overeen zou moeten komen.

Net als Julia in Hemel op aarde, liep ik ook tegen ogenschijnlijke onmogelijke stappen aan. Het kwam overeen met het proces waar ik op dat moment in zat. Een proces van (her)ontdekken van mezelf, los laten van negatieve/oude patronen en een nieuwe weg vinden die bij mij past. Binnen dit proces kwam ik regelmatig drempels tegen waarvan ik dacht ze nooit te kunnen overwinnen. Beangstigende drempels. En daar op die berg leerde ik, dat hoe moeilijk/zwaar de weg soms ook lijkt, ik kom er wel door heen en vind wel een weg. Het overwinnen van die, voor mij ogenschijnlijke, moeilijke delen op de berg gaven mij daarom zo’n euforisch gevoel, dat moest gewoon een goede plek krijgen in mijn roman. Passend bij het proces waar Julia op dat moment inzat.

Het weer bleef het grootste gedeelte van de dag goed. Tot het laatste stuk van de berg. Ineens verdween de top in de wolken, precies het gedeelte waar de losse stenen begonnen en het pad minder goed zichtbaar werd. Het meest moeilijke en uitdagende gedeelte. Bij toeval kwam ik een Nederlands stel tegen, dat besloot terug te keren. Hoewel ik me ervan bewust was dat het door de vrijgekomen endorfine kon komen, besloot ik toch nog verder te gaan. Ook al zou het door de mist veel gevaarlijker zijn. Omdat de batterij van mijn camera zo goed als leeg was, maakte het stel een foto van mij met de in mist gehulde top, achter mij. Ik gaf hen mijn e-mailadres zodat ze mij de foto konden toesturen, maar door mijn vermoeidheid kwam ik er later achter dat ik een paar letters was vergeten. Ik heb de foto nooit gezien en het is apart om te weten dat ergens in Nederland een echtpaar een foto van mij heeft, die ze me niet hebben kunnen toesturen. Zouden zij zich afvragen of ik veilig terug ben gekomen?
Vervolgens trok ik mijn regenpak aan en zette ik mijn tocht voort. Eenmaal in de wolken besloot ik net als Julia in Hemel op aarde goed mijn intuïtie te volgen, zichtbare delen van het pad te volgen en wanneer ik twijfelde, te wachten op andere mensen. Alleen ervaren mensen durfden het laatste gedeelte in de dikke mist aan. En juist door dicht bij een ervaren groep te blijven wist ik de top te bereiken.  YES!

Ik kon er weinig zien en het was erg koud, dus echt uitrusten en genieten kon ik er niet. Zodra iemand naar beneden ging zette de ik de achtervolging in. Net zo lang totdat ik uit de wolken was en het pad weer goed kon zien. Toen kon ik mijn eigen, rustiger, tempo aanhouden. Het regende en de berg was zo goed als uitgestorven. Voorzichtig glibberde ik naar beneden. Heelhuids en met heel veel inzichten en zelfvertrouwen kwam ik aan bij de voet van de berg. Waar grazende schapen mij stonden te verwelkomen.  
En ja, die heb ik enthousiast begroet…. 🙂

In Hemel op aarde voelde Julia aan de voet van de berg haar overleden beste vriendin dicht bij haar en wist dat het goed kwam. Ik voelde op dat moment de ziel van mijn moeder dicht bij me. Waar ik ook zou gaan, voor welke uitdaging ik ook zou komen te staan, zij zou bij me zijn.  

De ervaring en inzichten hebben zo veel indruk op mij gemaakt, dat het meeste gewoon naar waarheid is beschreven in mijn roman Hemel op aarde. Want de mooiste verhalen komen toch meestal voort uit levensechte ervaringen.

Dat was het voor deze keer. Ik hoop dat jullie met dit verhaal de huidige situatie met beperkingen in reizen even hebben kunnen vergeten en genoten hebben van de tocht op Ben Nevis in Schotland.
De volgende keer meer achtergrond verhalen over Hemel op aarde.

Laat me vooral weten wat jij ervan vindt en/of wat voor jou herkenbaar is.

Achtergrond Hemel op aarde

2012

Toen begon het allemaal. Mijn eerste solo reis EVER!
Tentje achter in mijn auto en hup naar Schotland. Een ervaring die zoveel indruk op mij heeft gemaakt, dat ik niet anders kon dan het verwerken in mijn allereerste roman: Hemel op aarde.
Zoals de meesten van jullie inmiddels wel weten is Hemel op aarde grotendeels fictie, Een hoop in het verhaal heb ik in bepaalde vorm zelf meegemaakt of bij anderen gezien. Hier en daar mijn eigen sausje er over heen gedaan en daar was het verhaal. Natuurlijk is dat de beknopte versie en kwam er wel iets meer bij kijken, maar dat is voor een andere keer. Nu wil ik graag de invloed van Schotland op Hemel op aarde met jullie delen. De cover is bijvoorbeeld niet zo maar een cover. Het meer en die bergen zijn echt! Het was mijn uitzicht over Loch Eil vanaf de camping waar ik verbleef, Linne Lochside Holiday Park vlak bij Fort William (foto). Dat is dezelfde camping waar Julia (hoofdpersoon Hemel op aarde) verblijft wanneer zij met haar beste vriendin naar Schotland reist.
Er is iets magisch aan het landschap in Schotland. Het kan er ieder minuut anders uit zien, de ene keer nog mysterieuzer dan de andere keer. Dus je kunt je voorstellen dat ik regelmatig uren zat te staren over dat Loch. Dat kom ik hier in Nederland niet tegen! De manier waarop de zon en de wolken leken te spelen met het water en de bergen, het blijft iedere keer weer indrukwekkend. Dat moment wanneer Julia onder de indruk is van de regen dat vlak bij op het Loch valt, terwijl zij op haar campingstoel zit te genieten van de zon….. je raadt het al, dat gebeurde echt! En zo zijn er meer van zulke ervaringen in het boek beland.

De Schotse Hooglanden hebben destijds een verpletterende eerste indruk op mij gemaakt, waardoor ik regelmatig terugkeer. Het is inmiddels mijn tweede thuis geworden. Met pijn in mijn hart moest ik het toen in 2012 weer achter me laten, omdat ik terug naar Nederland moest. Naar huis, maar ik was al thuis, hoe moest ik dat nu achter laten? Nooit eerder heb ik mij in het buitenland thuis gevoelt, zoals ik dat ook in mijn eigen stad doe. In de vroege morgen moest ik toch echt vertrekken, omdat ik de boot moest halen. Ik kon wel janken. Nog een laatste blik over Loch Eil…….. en toen kreeg ik een prachtig afscheidscadeau. De opkomende zon brak door de wolken, hier en daar helder blauwe lucht……Adembenemend!
Een moment dat ik nooit zal vergeten. Ik wist op dat moment dat ik terug zou komen.
Snel een foto gemaakt…… en met een iets meer gerust hart begonnen aan de rit naar het zuiden, richting de boot. Die laatste foto, van dat bijzondere moment, is uiteindelijk op de cover van mijn debuutroman verschenen. Mijn thuis weg van thuis (Home away from home).Dat was het voor deze keer, volgende keer meer over de inspiratie voor Hemel op aarde vanuit Schotland en de locaties die in het boek voorkomen. Laat me vooral weten wat jij ervan vindt of wat voor jou herkenbaar is.